تجارت بین الملل
مجیدرضا عرب احمدی؛ محمد کریمی
چکیده
امروزه داوری بین‌المللی به‌عنوان یکی از کارآمدترین روش‌های حلّ‌و‌فصل اختلافات در تجارت خارجی محسوب می‌شود که از جهات متعدد در مقایسه با دادگاه‌های ملی، گزینة کارآمدتری برای مدیریتِ حلّ اختلافات در تجارت خارجی محسوب می‌شود. در رابطه با بررسی ماهیت داوری تجاریِ بین‌المللی، نظریه‌های متعددی مطرح شده که یکی از مهم‌ترین و البته ...
بیشتر
امروزه داوری بین‌المللی به‌عنوان یکی از کارآمدترین روش‌های حلّ‌و‌فصل اختلافات در تجارت خارجی محسوب می‌شود که از جهات متعدد در مقایسه با دادگاه‌های ملی، گزینة کارآمدتری برای مدیریتِ حلّ اختلافات در تجارت خارجی محسوب می‌شود. در رابطه با بررسی ماهیت داوری تجاریِ بین‌المللی، نظریه‌های متعددی مطرح شده که یکی از مهم‌ترین و البته چالش برانگیزترینِ آنها، نظریة استقلال داوری است. بر مبنای این دیدگاه، هر گونه مداخلة دادگاه‌های ملّی که برخلاف ارادة مفروضِ متعاقدین باشد، عملاً سبب تقلیل کارآمدیِ نهاد داوری در تجارت خارجی خواهد شد. مطالب ارائهشده در این تحقیق نشان میدهد، نهتنها از لحاظ نظری، بلکه از لحاظ عملی نیز دادگاه‌های ملّی در کشورهای مختلف، همگام با رویة متداول در تجارت خارجی، گرایش به سمت تصدیق ماهیتی مستقل برای داوری تجاری بین‌المللی دارند و از این جهت امروزه در کنار نظامهای حقوقی ملّی، شاهد نظم حقوقی جدیدی به نام « نظم حقوقی داوری» هستیم که اصول و قواعد آن فراتر از ارجاع به نظام حقوقی کشوری مشخص، بر مبنای اصول و رویة داوری بین‌المللی استوار شده است.
تجارت بین الملل
سارا آقایی؛ طیبه صاحب
چکیده
یکی از تعهدات متصدی‌حمل در قراردادهای حمل ونقل دریایی طی نمودن مسیر قراردادی یا مسیر مناسب است که تخلف از آن می‌تواند متصدی‌حمل را از برخی حقوق قراردادی خود محروم نماید. شرط آزادی در انحراف از مسیر به عنوان یک راهکار حقوقی برای خنثی نمودن آثار انحراف کشتی از مسیر به نفع متصدیان حمل‌ونقل در قرارداد گنجانده می‌شود. شرط مذکور در حقوق ...
بیشتر
یکی از تعهدات متصدی‌حمل در قراردادهای حمل ونقل دریایی طی نمودن مسیر قراردادی یا مسیر مناسب است که تخلف از آن می‌تواند متصدی‌حمل را از برخی حقوق قراردادی خود محروم نماید. شرط آزادی در انحراف از مسیر به عنوان یک راهکار حقوقی برای خنثی نمودن آثار انحراف کشتی از مسیر به نفع متصدیان حمل‌ونقل در قرارداد گنجانده می‌شود. شرط مذکور در حقوق انگلستان و نیز آمریکا به عنوان یک شرط صحیح شناخته شده است اما در حقوق ایران به دلیل شکل نگرفتن رویه قضایی و اختلاف در دیدگاههای حقوقی راجع به این دسته از شروط، اعتبار شرط همچنین حدود اجرای آن محل مناقشه است. در این مقاله با تمسک به قواعد عمومی قراردادها و اصول تفسیری شناخته شده، میتوان شرط آزادی در انحراف از مسیر را در حقوق ایران از طریق توافق طرفین در قرارداد، صحیح قلمداد نمود. معقول بودن انحراف از مسیر معیاری است که از سوی محاکم به منظور محدود نمودن قلمرو اعمال شرط به کار گرفته می‌شود. این پژوهش با روش تحلیلی- توصیفی و با استفاده از دادههای کتابخانهای به تبیین موضوع پژوهش پرداخته است.
