نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• محمدتقی رفیعی ¹
• امین طاهرخانی ²

¹ دانشیار پردیس فارابی دانشگاه تهران

² دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق تجارت بین‏الملل پردیس فارابی دانشگاه تهران

چکیده

چکیده
 
اعمال محدودیت زمانی، پیرامون حق اقامه دعوا در قراردادهای تجاری بین­المللی علاوه‏بر جلوگیری از بی­ثباتی و حفظ منافع طرفین، به عنوان یک ضرورت نیز قلمداد می­شود. مدت مرور زمان در کنوانسیون همانند مقررات متحدالشکل تجاری چهار سال تعیین شده در حالی که این بازه­ زمانی در مقررات دو سند دیگر سه سال تعیین گردیده است. مبدأ  مرور زمان در تعیین این بازه­ی زمانی نقش ویژه­ای را ایفا می­نماید. طبق مقررات کنوانسیون، مرور زمان از هنگامی آغاز می­شود که ادعا شکل گرفته باشد. در ماده 725-2 مقررات متحد الشکل تجاری آمریکا نیز، همین معیار مورد توجه قرار گرفته است. از این رو در ارتباط با تعیین مبدأ مرور زمان، جز در مواردی که حق فسخ ایجاد شده؛ مقررات متحدالشکل تجاری با کنوانسیون هماهنگ و سازگار است. این امر به این دلیل است که در مقررات متحدالشکل تجاری امریکا در غالب موارد به استثنای دعاوی ناشی از تقلب، از اعمال «قاعده­ی کشف» برای تعیین مبدأ مرور زمان خودداری شده است. در حالی که در یونیدغای 2010 و چارچوب کلی ارجاع، پیرامون تعیین مبدأ مرور زمان «قاعده کشف» در کلیه­ موارد اعمال گردیده است. به همین سبب جز در ارتباط با دعاوی ناشی از تقلب، مقررات کنوانسیون با دو سند اخیر هماهنگ و سازگار نمی­باشد.

کلیدواژه‌ها

• مدت و مبدأ مرور زمان
• مواد 8 تا 13 کنوانسیون مرور زمان
• ماده 725-2 مقررات متحدالشکل تجاری ایالات متحده امریکا
• ماده 203-7III- چارچوب کلی ارجاع
• ماده 2-10 یونیدغای2010

عنوان مقاله [English]

A Comparative Study of Duration and Commencement of the Limitation Period under the UN Convention on the Limitation Period in the International Sale of Goods, the Uniform Commercial Code and Other Instruments

نویسندگان [English]

• Mohammad Taghi Rafie ¹
• Amin Taherkhani ²

چکیده [English]

In international commercial contracts, imposing a time-limit on bringing a legal action through litigation is not only important for the purpose of certainty and protecting parties’ interest, but it is also considered to be essential. Both the Limitation Convention and Uniform Commercial Code (UCC) establish four­ year time periods, while DCFR and UNIDROIT 2010 consider three-year time periods. Commencement date of the limitation period plays a significant role in determining this duration. In accordance with provisions of the Convention, the limitation period commences on the date when the claim occurs. In Article 2­725 of the UCC, the same criteria are taken into consideration. Hence, in connection with the determination of the commencement date, except in cases where the right to terminate is established, provisions of the UCC are consistent with the Convention. This is why in the UCC, in most cases except for claims arising from fraud, the "discovery rule" to determine the commencement date has been disregarded. By contrast, in UNIDROIT 2010 and DCFR, the "discovery rule" has been applied in all cases. Therefore, except in situations where claims arise from fraud, provisions of the Convention are inconsistent with the two recent instruments.
 

کلیدواژه‌ها [English]

• Duration and Commencement Date
• Articles 8 to 13 of the UN Convention on the Limitation Period
• Section 2:725 of the UCC
• III7: 203 of the DCFR
• 10:2 of the UNIDROIT 2010