غلامرضا یزدانی
چکیده
امروزه در حقوق بین الملل و نیز دیوان‌های داوری بین المللی حق سلب مالکیت از اموال سرمایه‌گذار خارجی، به عنوان یک حق مشروع برای دولت میزبان سرمایه شناسایی شده است. در مواردی که دولت میزبان سرمایه، اقدام به سلب مالکیت از اموال سرمایه‌گذار خارجی می‌نماید، این سوال مطرح می‌شود که بر چه مبنایی و با چه روش‌هایی می بایست خسارات ناشی از ...
بیشتر
امروزه در حقوق بین الملل و نیز دیوان‌های داوری بین المللی حق سلب مالکیت از اموال سرمایه‌گذار خارجی، به عنوان یک حق مشروع برای دولت میزبان سرمایه شناسایی شده است. در مواردی که دولت میزبان سرمایه، اقدام به سلب مالکیت از اموال سرمایه‌گذار خارجی می‌نماید، این سوال مطرح می‌شود که بر چه مبنایی و با چه روش‌هایی می بایست خسارات ناشی از نقض قراردادسرمایه‌گذاری توسط دولت میزبان سرمایه، ارزیابی شود. تا کنون در دکترین حقوقی، پاسخ قاطعی به این سوال داد نشده است. رویهی دیوان‌های داوری بین المللی در این خصوص متفاوت میباشد. با تامل در آرای مختلفی که در دیوان‌های داوری ایکسید و نیز دیوان دعاوی ایران ـ آمریکا صادر نموده اند به نظر میرسد مقبولترین مبنا برای ارزیابی خسارات، توجه به قیمت بازاری کالا میباشد. در عمل برای دست یافتن به این قیمت، روش‌های مختلفی ارائه شده است که میتوان این روشها را در سه روش، دسته بندی نمود، روش مقایسهای، روش منفعتمحور و روش نتیجه محور. در حقیقت بسته به مورد و نوع کالا، دیوان داوری، یکی از سه روش فوق را برای ارزیابی خسارات وارده به سرمایه‌گذار خارجی انتخاب می کند.
ابراهیم رهبری
چکیده
ادغام میان بنگاهها همواره مورد حساسیت مراجع رقابتی بوده است که کوشیده‌اند به طرق مختلف مانع از بروز رویه‌های مخل رقابت به‌واسطه آن‌ها شوند. یکی از کارآمدترین شیوه‌ها در این زمینه، ترسیم سازوکاری برای ارزیابی ادغامهای پیشنهادی پیش از نهایی شدن آن‌ها و نیل به یک نقطه توازن در تأیید مشروعیت ادغام‌ها از طریق کاربست ضمانت اجراهای ...
بیشتر
ادغام میان بنگاهها همواره مورد حساسیت مراجع رقابتی بوده است که کوشیده‌اند به طرق مختلف مانع از بروز رویه‌های مخل رقابت به‌واسطه آن‌ها شوند. یکی از کارآمدترین شیوه‌ها در این زمینه، ترسیم سازوکاری برای ارزیابی ادغامهای پیشنهادی پیش از نهایی شدن آن‌ها و نیل به یک نقطه توازن در تأیید مشروعیت ادغام‌ها از طریق کاربست ضمانت اجراهای ساختاری و رفتاری است. در گستره مالکیتهای فکری نیز تدابیر یادشده در پرتو ملاحظات خاص این حوزه، به مدد مراجع رقابتی می‌آیند تا ضمن تعدیل ادغام‌ها در دوره انتظار، مجال بهره‌گیری از ظرفیت‌های ادغام در بهبود جریان نوآوری و توسعه تکنولوژیک فراهم شود. نوشتار حاضر می‌کوشد تا با واکاوی راهکارهای مطروحه در حقوق آمریکا و اتحادیه اروپا، به بررسی اقسام ضمانت اجراهایی بپردازد که مسیر اعتباربخشی به ادغام‌ها را هموار ساخته کارایی، چالش‌ها و تحولات آن‌ها را در بستر خاص مالکیتهای فکری تبیین می‌نماید. همچنین این پژوهش درصدد ارائه تفسیری از موازین قانونی موجود در حقوق ایران است تا فرایند تأیید مشروط رقابتی ادغام‌ها را توجیه و نظام‌مند کند. باوجوداین، حاصل مطالعه تطبیقی به‌روشنی گویای کاستی‌های عمیق و عدم توجه به بایسته‌های مالکیتهای فکری در قواعد مربوط به اعتباربخشی رقابتی به ادغام‌ها در حقوق ایران است.
