%0 Journal Article %T بی‏ طرفی مقرّ داوری بین‏ المللی در امر اثبات دعوا؛ «مطالعة تطبیقی در حقوق ایران و انگلیس %J پژوهش حقوق خصوصی %I دانشگاه علامه طباطبائی %Z 2345-3583 %A دیبافر, سهیلا %A شهبازی نیا, مرتضی %A نهرینی, فریدون %D 2022 %\ 12/22/2022 %V 11 %N 41 %P 219-245 %! بی‏ طرفی مقرّ داوری بین‏ المللی در امر اثبات دعوا؛ «مطالعة تطبیقی در حقوق ایران و انگلیس %K ادلة اثبات %K قانون شکلی %K مقرّ داوری %K ارادة طرفین %K نظم عمومی %R 10.22054/jplr.2023.62879.2601 %X رسیدگی بی‏طرفانه و عادلانه و به‌دور از اِعمال تشریفات دادرسی در دادگاه‏های ملّی، یکی از اهداف اساسی نظام داوری بین‏المللی است. مثبِت این نظر مواد 18 و 19 قانون داوری تجاری بین‏المللی ایران مصوب1376 و مواد 33 و 34 قانون داوری1996 انگلیس است. در چنین نظام حلّ‌و‌فصل خصوصی، حاکمیت ارادة طرفین داوری به‌طرز چشم‏گیری در انتخاب قانون حاکم بر قواعد رسیدگی به دعوا پذیرفته شده است. علاوه بر آن، داوران با در نظر گرفتن دو اصل بنیادین رسیدگی صحیح و بی‏طرفانه (حقّ طرفین باید شنیده شود و به‌طور مساوی با آنان رفتار گردد)، در تعیین قواعد رسیدگی به دعوا از ابتکار عمل وسیعی برخوردار هستند. بدین جهت، ایدة بی‏طرفی مقرّ داوری در امر اثبات دعاوی بین‏المللی قابل طرح و پذیرش است. با وجود این، پرسش تحت بررسی این است که در امر اثبات دعوا‏، مقرّ داوری بین‏المللی تا چه حدّی بی‏طرف است؟ با توجه به قوانین داوری بین‏المللی، به نظر می‏رسد انعطاف‏پذیری شکلی مزبور در مقرّ داوری تا حدی پذیرفتنی است که با الزامات اساسی مربوط به امر اثبات دعاوی بین‏المللی معارضه نکند. %U https://jplr.atu.ac.ir/article_15358_08174618a548afa35c14f9e627295068.pdf