غفور خوئینی؛ شهرزاد اونق؛ مهشید جعفری هرندی
دوره 3، شماره 10 ، فروردین 1394، ، صفحه 67-100
چکیده
اواخر دهه1980با اعمال قوانین سختگیرانه زیستمحیطی درکشورهای صنعتی هزینههای امحاء زبالههای خطرناک افزایش یافت و انتقال این پسماندها به کشورهای درحال توسعه و اروپای شرقی آغاز گردید. با افزایش پسماندهای خطرناک درکشورهای مزبور و فجایع ناشی از آن، صادرات این قبیل زبالهها در جامعه بینالملل بهعنوان تجارتی خطرناک ...
بیشتر
اواخر دهه1980با اعمال قوانین سختگیرانه زیستمحیطی درکشورهای صنعتی هزینههای امحاء زبالههای خطرناک افزایش یافت و انتقال این پسماندها به کشورهای درحال توسعه و اروپای شرقی آغاز گردید. با افزایش پسماندهای خطرناک درکشورهای مزبور و فجایع ناشی از آن، صادرات این قبیل زبالهها در جامعه بینالملل بهعنوان تجارتی خطرناک شناخته شد. درسال1989کنوانسیون بازل برای کنترل حملونقل برون مرزی پسماندهای خطرناک ودفع اصولی آنها توسط برنامه محیطزیست سازمان ملل تهیه و به تصویب کشورهای مختلف رسید. ایران نیز در سال1371به این کنوانسیون پیوست و در ماده14 قانون مدیریت پسماند (1383) نقل و انتقال برونمرزی پسماندهای ویژه را به مقررات آن ارجاع دادهاست.کنوانسیون در ارتباط با خسارات ناشی از حملونقل زبالههای خطرناک و جبران آن در قالب پروتکل الحاقی قائل به استاندارد دوگانه مسئولیت مطلق و مسئولیت مبتنیبر تقصیر است و با اعمال محدودیت مالی در مسئولیتمطلق، جهت تضمین حداقل جبران خسارت از طریق بیمه اجباری، جبران مالی تکمیلی و محدودیت زمانی، رژیم کنوانسیون بازل را ارتقا بخشیدهاست. پروتکل برخلاف سایر کنوانسیونهای بینالمللی راجع به زبالههای خطرناک، مسئولیت مطلق را متوجه حامل ندانسته، بلکه افراد دیگر را با توزیع زمانی مسئولیت، مشمول مسئولیت مطلق میداند.